بی خداحافظ

بـه هـمین سـادگی رفـتی بـی خـداحافظ عـزیزم...

سـهم تـو شـد روز تـازه سـهم مـن اشـک کـه بـریزم...

بـه هـمین سـادگی کـم شـد عـمر گـل بـوته تـوو دسـتم...

ادامه شعر در ادامه مطلب...

گـله از تـو نـیست مـیدونم خـودم ایـنو از تـو خـواستم...

بـه جـون سـتاره هـامون تـو عـزیز تـر از چـشامی...

هـر جـا هـستی خـوب و خـوش بـاش تـا ابـد بـغض صـدامی...

تـو رو مـحض لـحظه هـامون نـشه بـاورت یـه وقـتی...

کـه دوسـتت نـدارم ایـنو بـه خـدا گـفتم بـه سـختی...

مـن اگـه دوسـتت نـداشتم پـای غـم هـات نـمیموندم...

واسـت ایـن هـمه تـرانه از تـه دلـم نـمیخوندم...

اگـه گـفتم بـرو خـوبم واسـه ایـن بـود کـه مـیدیدم...

داری آب مـیشی مـیمیری ایـنو از هـمه شـنیدم...

دارم از دوریـت مـیمیرم تـا کـنار مـن نـسوزی...

از دلـم نـمیری عـمرم نـفسامی کـه هـنوزی...

تـو رو مـحض خـیره هـامون کـه نـفس نـفس خـدا شـد...

از هـمون لـحظه کـه رفـتی روحـم از تـنم جـدا شـد...

تـو کـه تـنها نـمیمونی مـنه تـنها رو دعـا کـن...

خـاطراتمو نـگه دار امـا دسـتامو رهـا کـن...

دسـت تـو اول عـشقه بـسپرش بـه آخـرین مـرد...

مـردی کـه پـشت یـه دیـواره واسـه چـشمات گـریه مـیکرد...

گـریه مـیکرد...گـریه مـیکرد...